JACEK
(trochę dużo, ale wiele się w moim życiu działo….)
Z żeglarstwem zetknąłem się już w harcerstwie. Założyłem wówczas w swojej szkole drużynę wodną, żeby swoim zainteresowaniem dzielić się z innymi (co mi zostało do dzisiaj). Gdy zorientowałem się, że wielu uczniów w krakowskich szkołach średnich, chce żeglować, ale nie bardzo podobało im się harcerstwo, założyłem w krakowskim Pałacu Młodzieży Młodzieżowy Klub Morski „Szkwał”. Zawsze lubiłem słuchać i śpiewać szanty, pomyślałem więc, że może innym też się to spodoba. I, jako klub, zorganizowaliśmy pierwszy Ogólnopolski Festiwal Piosenki Zeglarskiej „Shanties”. Pomysł sprawdził się znakomicie i już po paru latach „Shanties” stal się największym tego typu festiwalem na świecie!. Wtedy właśnie przekonałem się, że nie ma rzeczy niemożliwych jeśli się bardzo chce.
Dużo też żeglowałem. Zrobiłem w Polsce wszystkie możliwe stopnie żeglarskie, łacznie ze stopniem Jachtowego Kapitana Żeglugi Wielkiej.
Doświadczenia z tamtych czasów miały bardzo duży wpływ na cale moje późniejsze życie i bardzo pomogły w realizacji marzeń….
A życie układało mi się całkiem ciekawie. Jeszcze w „Szkwale”, poznałem moja przyszłą żonę, Dobrochnę. Wzięliśmy ślub w Liverpoolu podczas największego festiwalu szantowego w Anglii. Świadkiem był ostatni szantymen, autor książki „Shanties from the Seven Seas”, zaprzyjaźniony Stan Hugil, bywalec krakowskiego festiwalu i legenda morskiej Anglii.
Po ślubie pojechaliśmy w naszą podroż poślubną, która jak przystało na żeglarzy była rejsem dookoła świata. W Australii urodził nam się Maciek; zdecydowaliśmy wtedy nie wracać już do Polski. Mieszkaliśmy parę lat w Australii, potem w Południowej Afryce i Kanadzie, obecnie w USA. W Cape Town urodziła się Agnieszka.
Z wykształcenia jestem inżynierem elektrykiem po AGH w Krakowie. Pracowałem w wielu inżynierskich firmach konsultacyjnych. Mój ostatni projekt to rozbudowa lotniska O’Hare w Chicago.
Jak ktoś żartobliwie powiedział, jeśli praca przeszkadza ci w żeglowaniu – zmień pracę. Ja potraktowałem te radę poważnie i przy ogromnym poparciu Dobrochny oraz paru przyjaciół kupiłem turystyczny katamaran i założyłem firmę czarterowa na Karaibach. Zawsze słyszałem, że z żeglarstwa nie da się żyć, udowodniłem jednak (sobie i innym), że można. Firma działa od 9 lat, ma się dobrze, a przez pokład naszego katamarana Leopard 46 przewinęło się już ponad 1200 osób!
Od tego czasu zacząłem też zdecydowanie więcej żeglować. Prowadziłem miedzy innymi rejs jachtem „Nashachata” z Puerto Mont przez kanały Patagonii do Ushuaia z okrążeniem Przylądka Horn, dwa razy żeglowałem wzdłuż wybrzeży Grenlandii, pływałem po Chorwacji i Grecji, od paru lat całkiem regularnie żegluję po Polinezji Francuskiej i oczywiście dużo po Karaibach, gdzie do niedawna spędzałem po 7 miesięcy w roku.
Mówią o mnie, że pływam bardzo bezpiecznie, jestem dobrym organizatorem i kapitanem. Przykładam też dużą wagę do szczegółów. Uważam, że suma rzeczy małych czyni rzecz wielką…. Lubię też dzielić się wrażeniami z innymi (chyba nie mógłbym pływać samotnie…). Cieszy mnie i motywuje do dalszego działania poznawanie nowych ludzi i kiedy widzę, że to co robię przydaje się innym.
DOBROCHNA
Znakomity żeglarz i nasz „pokładowy lekarz”.
Jest specjalistką w Emergency Medicine i gdy z nami nie pływa, pracuje w paru szpitalach w stanach Illinois, Kentucky, North Caroline i Indiana. Ma swoja własną firmę, wiec może pracować ile chce i kiedy chce, dzięki czemu możemy często wspólnie żeglować..
Przyjaciele mówią o niej, że to „mistrzyni świata” w zdawaniu egzaminów medycznych. Studiowała na Akademii Medycznej w Krakowie, studia ukończyła jednak na uniwersytecie w Cape Town. Potem zdawała wszystkie egzaminy nostryfikacyjne, żeby pracować jako lekarz w Kanadzie . Po przeprowadzce do USA, mimo posiadania licencii lekarskiej w RPA, Kanadzie i UK musiała zdawać wszystkie egzaminy nostryfikacyjne również w Stanach.
Dobrochna rozpoczynała swoje pierwsze kroki żeglarskie podobnie jak ja, w harcerstwie. Później dużo żeglowała jako członek Młodzieżowego Klubu Morskiego „Szkwal” w Krakowie, współpracowała też intensywnie przy organizacji festiwalu „Shanties”.
Ma ogromne doświadczenie żeglarskie. Na jachcie „Nashachata” dwukrotnie opłynęła Przylądek Horn, dopłynęła do Antarktydy, brała odział w rejsie przez kanały Patagonii z Puerto Mont do Ushuaia, żeglowała wzdłuż wybrzeży Grenlandii. Pływała po wodach Chorwacji, Grecji, Polinezji Francuskiej i oczywiście po Karaibach.
Jest przy okazji zapalonym płetwonurkiem. Nurkowała na Galapagos, Polinezji Francuskiej w Meksyku i wiele razy na Karaibach.
Za nami Przylądek Horn
